De weduwe huilt alleen of bij de huisarts De kus van de weduwe – Threes Anna
Het boek is opgebouwd uit genummerde dagboekaantekeningen. Het eerste getal is 1069 en het tweede is nummer 1. De verbinding tussen de stukjes wordt meteen gelegd, doordat in 1069 een jas van iemand wordt weggegooid, die in stukje 1 dood blijkt te zijn. De hoofdpersoon raakt haar geliefde kwijt door een ongeluk. De lezer maakt via het dagboek haar rouwproces mee.
De weduwe is een sterke vrouw, die voor de buitenwereld gewoon energiek doorgaat met haar werkzaamheden voor de voorbereiding van een film in Afrika. Ze is de leider van het internationale theater De Groep en misschien is dat de reden dat ze weinig tot geen vertrouwelingen heeft. Ondanks haar heftige rouwgevoelens wordt ze al snel overvallen door seksuele verlangens naar mannen die ze tegenkomt. Ze verzet zich ertegen en schaamt zich als die gevoelens betrekking hebben op mannen die ze nauwelijks kent of met wie ze een professionele relatie heeft.
Speciaal gekwetst lijkt ze te worden door het uitblijven van een reactie op het overlijden van haar partner van hun huisarts in Amsterdam. Via via hoort ze dat hij een burn-out heeft. Ze wil niet langer patiënt van hem zijn en schrijft zich in bij een andere huisarts waar ze dan op dag 262 eindelijk 10 minuten voluit kan huilen.
De relatie met De Groep wordt verbroken. Aanvankelijk lijkt het gezelschap te worden opgeheven, maar tot verbazing van de weduwe gaat men toch door als men heeft bedacht dat er ook een nieuwe leidster wordt gezocht. Haar moeder overlijdt en vader heeft al snel een nieuwe geliefde.
Onze hoofdpersoon gaat verder met de voorbereiding van twee films en doet onderzoek in Afrika en India. In Afrika heeft ze veel herinneringen aan haar Luca. India is een land dat ze niet met hem deelt, maar ze vindt het zelf een boeiend land. Wellicht omdat de dood daar sterk met het dagelijks leven is verweven. Het boek eindigt in Amsterdam bij aantekening nummer 1795, waarin een gelukkige hoofdpersoon haar nieuwe liefde ‘herkent’ op een terrasje.
Het boek is geschreven in korte zinnen, heldere beelden. Door de twee tijdschema’s krijgt het geheel een zekere spanning en tegelijk ook relativering. De lezer merkt meteen dat de weduwe staande blijft ondanks de vreselijke dingen die ze gaat meemaken.
Ik gunde de weduwe heel erg een nieuwe geliefde, omdat het gemis aan intiem contact sterk voelbaar werd.
Hermie van Ommeren
www.omroep.nl/nps/kunststof/ietsmetboeken/
http://www.ietsmetboeken.nl