De kus van de weduwe
‘Pijn en verdriet van een ander is nooit te voelen. In dit boek lijkt Threes Anna echter het onmogelijke toch te doen. Zij laat haar lezers ervaren wat zij zelf heeft moeten meemaken. Verdriet om het verlies van een geliefde, fysieke pijn, vertwijfeling, wanhoop: wanneer houdt dit op?
De directe stijl van de korte genummerde fragmenten grijpt je onmiddellijk. Dag 1 is de dag waarop de schrijfster het bericht krijgt dat haar levenspartner verongelukt is. Vanaf hier beschrijft zij 1000 dagen intense rouw. Er gebeurt veel in die tijd, zij moet ook afscheid nemen van haar werk bij de Troep, het theatergezelschap waar zij samen met Luca werkte, ze reist veel, is bezig met het maken van een film.
Afwisselend met de fragmenten van die eerste paar jaar staan fragmenten van de jaren daarna.
In die tijd krijgt zij een nieuwe vriend, een relatie die echter niet lang stand houdt. Het werk aan de film gaat traag en met veel moeilijkheden, haar moeder overlijdt. In de laatste fragmenten schrijft zij over een nieuwe liefde, en ook daarin kan de lezer letterlijk meevoelen met de hoofdpersoon.
De constructie van het beschrijven van twee perioden door elkaar lijkt nogal gekunsteld. Toch krijgt het boek hierdoor meer spanning. Wat is er gebeurd tussen deze twee dagen, meer dan twee jaar na elkaar, wat heeft Threes gedaan, gevoeld, om zover te komen als zij nu is?
Het boek lijkt geschreven als dagboek, maar in een interview in de Volkskrant ontkent de auteur dit. Dagboek of roman, indrukwekkend is dit boek zeker.
Gelezen door Hanneke, Plantage boekhandel Oranjerie, Apeldoorn